In de reeks [ART]IFICIEEL duiken we in de wonderlijke wereld van de artificiële intelligentie. Hoe verhoudt die zich tot kunst en schoonheid? Wat zijn de uitdagingen? Wat zijn de gevaren? En beter nog: wat zijn de oneindige mogelijkheden? In deze aflevering verkent redacteur Nele Creemers het artificiële ecosysteem van Pierre Huyghe.

[ART]IFICIEEL – UUmwelt, een artificieel ecosysteem

Robert Smithson, Spiral Jetty, 1970, Groot Zoutmeer in Utah, 1970

De muurschilderingen in de grot van Lascaux getuigen van onze eeuwenoude belangstelling voor de natuur. Net zoals die prehistorische muurschilderingen, zijn er ook nu heel wat kunstwerken die ons dichter bij de natuur brengen. Land Art nodigt ons bijvoorbeeld uit om de natuur te verkennen. In Spiral Jetty treedt Robert Smithson in direct contact met het landschap. Hij past de omgeving naar zijn artistieke visie aan.

Spiral Jetty maakt enerzijds deel uit van een boeiende kunststroming, het sluit anderzijds aan bij onze behoefte om de natuur te doorgronden. De seizoenen en de weersomstandigheden werken op het kunstwerk in. Ze beschadigen het of voegen net kleuren en variaties toe. Tegelijk toont Spiral Jetty het menselijke vermogen om de omgeving te manipuleren.

Vandaag is er een radicaal nieuwe manier om met kunst de natuur te verkennen en beter te begrijpen: Artificiële Intelligentie (AI). Heel wat kunstenaars gaan met AI aan de slag om de wereld om hen heen te doorgronden en tegelijk intrigerend werk te creëren dat je als kijker vastgrijpt en aan het denken zet.

[ART]IFICIEEL – UUmwelt, een artificieel ecosysteem

Pierre Huyghe, UUmwelt, 2016, The Serpentine Gallery, Londen

Artificieel ecosysteem

UUmwelt is een installatie door de Parijse kunstenaar Pierre Huyghe. Het werd tentoongesteld in Serpentine Gallery in Londen van 3 oktober 2018 tot 10 februari 2019. Het werk toont een artificieel ecosysteem waarin leven en tijd centraal staan. Daarvoor gebruikt Huyghe een Diep Neuraal Netwerk of DNN. Dat is een vorm van machinaal leren waarbij de technologie de overdracht van informatie in het menselijke brein nabootst. Het artificiële brein leert zelf patronen te herkennen en verbindingen te maken.

Huyghe liet zich voor het gebruik van artificiële intelligentie in UUmwelt inspireren door vier Japanse computer-neurowetenschappers. Guohua Shen, Tomoyasu Horikawa, Kei Majima en Yukiyasu Kamitani zijn gekend om  hun projecten met artificiële intelligentie waarin ze met beelden de activiteit van het menselijke brein reconstrueren. De insteek is eenvoudig. Een proefpersoon krijgt een beeld te zien en moet dat in gedachten houden. De onderzoekers meten daarbij de breinactiviteit. Met die informatie produceert AI een beeld.

Ook Huyghe verzamelde beelden en beschrijvingen om aan proefpersonen te tonen. Hij koos voor drie categorieën: dieren, mensen en machines. Ook zijn proefpersonen moesten naar de beelden kijken en die vasthouden in hun gedachten, terwijl hun brein werd gescand door een fMRI-scanner. De data hiervan voedde Huyghe vervolgens aan het DNN. Dat artificiële brein genereerde er duizenden nieuwe beelden mee.

[ART]IFICIEEL – UUmwelt, een artificieel ecosysteem

Pierre Huyghe, UUmwelt, 2016, The Serpentine Gallery, Londen

De kunstmatig gereconstrueerde beelden toonde Huyghe in  Serpentine Gallery op LED-schermen. Die schermen reageerden door sensoren op prikkels uit de omgeving. De temperatuur, de vochtigheidsgraad, de lichten en de aanwezigheid van levende organismen: alles had een invloed op het ritme waarmee de beelden afwisselden. Zo bepaalde de bezoeker het kunstwerk mee. Huyghe ging nog een stuk verder. Hij liet in dezelfde tentoonstellingsruimte vliegen los. Ook hun bewegingen hadden een impact op de beelden. Zo ontstond er een artificieel ecosysteem waarin dieren, mensen en technologie interageren. Met dat ecosysteem wil Huyghe de verhouding tussen levende en niet-levende organismen in vraag stellen.

[ART]IFICIEEL – UUmwelt, een artificieel ecosysteem

Pierre Huyghe, UUmwelt, 2016, The Serpentine Gallery, Londen

De mens niet meer centraal

UUmwelt komt van het Duitse Umwelt. De bioloog Jakob Johann von Uexküll poneerde in 1921 in Umwelt und Innenwelt der Tiere zijn theorie dat elk organisme een individuele ervaring heeft van de wereld. Hij stelde dat dieren vanuit hun leefomgeving, hun Umwelt, de wereld op een eigen manier beleven. Daarmee ging hij in tegen de toenmalige antropologen, die de menselijke ervaring centraal stelden.

Huyghe bouwt daarop verder. Hij voegt een U aan de Umwelt toe. Daarmee stelt hij de theorie van Von Uexküll in vraag. Hij ziet een mogelijkheid om verder te kijken dan de eigen perceptie. Wanneer het brein en de zintuigen van verschillende organismen kunnen communiceren, is er van een individuele ervaring geen sprake meer. AI ziet hij daarin als de cruciale schakel. Via AI wil hij een communicatienetwerk aanleggen tussen alle levensvormen. In dit scenario staat de mens niet meer centraal, maar in evenwicht met zijn omgeving.

[ART]IFICIEEL – UUmwelt, een artificieel ecosysteem

Vliegen rusten op het plafond van de tentoonstellingsruimte. Pierre Huyghe, UUmwelt, 2016, The Serpentine Gallery, Londen

Reuzen en dode vliegen

In UUmwelt werden alle zintuigen geprikkeld. Je had het warm gekleurde licht, het geroezemoes van de mensen, de geuren en de computer gegenereerde geluiden. En dan had je die vliegen. Die moest je bijna van je afslaan. Maar waarom vliegen? Waarom geen vlinders of motten? Welke rol spelen zij in dit artificiële ecosysteem? 

Vliegen worden geassocieerd met verderf. Ze zijn ongevaarlijk, maar zeker niet geliefd. De vlieg is ook historisch beladen. In het symbolisme werden ze geassocieerd met de duivel. Beëlzebub deelde fysieke kenmerken met de vlieg. Het insect wordt in verband gebracht met de pest, ziekte en de dood. In het artificiële ecosysteem van Huyghe werd de bezoeker verplicht om een omgeving te delen met dit ondergewaardeerde insect. Een beproeving.

[ART]IFICIEEL – UUmwelt, een artificieel ecosysteem

Gustave Doré, Satan en Beelzebub, 1866, John Milton, Paradise Lost, 1667

Vliegen hebben een korte levenscyclus. Verschillende generaties werden geboren en stierven tijdens de tentoonstelling. Na een tijd lag de grond bezaaid met kleine zwarte lijkjes. In sommige gevallen vertrappelden toeschouwers de insecten zonder er aandacht aan te besteden. Maar de levende exemplaren konden ze niet negeren. Die vliegende schepseltjes beïnvloedden het gedrag van het publiek. Sommige toeschouwers probeerden ze te mijden, andere raakten geïrriteerd, sloegen ze weg, trapten ze dood of vluchtten zelfs de ruimte uit. De reuzen die wij zijn, vormen ook in deze ruimte een bedreiging voor de vliegen en niet andersom. Hier was artificiële intelligentie de omstander.

Tikkende muren

Huyghe schuurde de muren van de tentoonstellingsruimte tot er verflagen van voorgaande tentoonstellingen bloot kwamen liggen. Hiermee introduceert hij het concept tijd in zijn artificieel ecosysteem. Het stof dat bij het afschuren vrijkwam, liet hij doelbewust liggen. Het kwam op de kleren en lichamen van de toeschouwers terecht, die het stof zo door de ruimte lieten bewegen en het zelfs meenamen naar buiten. Ook de vliegen namen het op hun vleugels mee. Wanneer ze stierven, daalden ze neer in de stoflaag op de grond. Zo worden de mens, de ruimte, de vliegen, de beelden en de artificiële entiteit meegesleurd in de onvermijdelijke cyclus van de tijd, die zowel voor chaos als evenwicht zorgt. Dit confronteert de bezoeker met de almacht van tijd en verandering, ook in de natuur, en zelfs in een ecosysteem dat kunstmatig is.

[ART]IFICIEEL – UUmwelt, een artificieel ecosysteem

Vliegen aangetrokken tot de warmte en het licht van de LED-schermen. Pierre Huyghe, UUmwelt, 2016, The Serpentine Gallery, Londen

UUmwelt en de ervaring van de leefwereld

Met UUmwelt heeft Pierre Huyghe een omgeving gecreëerd waarin menselijke en niet-menselijke entiteiten ervaringen delen. Het is een ecosysteem dat mede door AI wordt gedreven. Toch leeft een artificieel intelligent systeem niet, in de traditionele betekenis van het woord. Het kan niet ademen. Het is geen organisme dat uit cellen bestaat, heeft geen stofwisseling en kan niet eten, groeien of reproduceren. Huyghe schept een manier om de wereld anders te observeren, waarbij cultuur en natuur samenwerken. In UUmwelt maakt hij duidelijk dat er een andere speler op komst is. Het experiment van Huyghe met AI doet ons nadenken over hoe een ecosysteem werkt. Het benadrukt hoe elk organisme, of het nu menselijk, dierlijk, plantaardig of net artificieel is, elkaar beïnvloedt. Tegelijk waarschuwt hij ervoor dat een ecosysteem kwetsbaar is. De kleinste verstoring kan grootse gevolgen hebben. Zo doet AI in het werk van Huyghe ons reflecteren over wat het leven zelf is. UUmwelt is een sciencefiction scenario waarin alle entiteiten met elkaar communiceren. Zo kan AI een hulpmiddel zijn in de zoektocht naar een evenwichtige samenleving tussen mens, dier en machine.